کشتی ... کشتیم !!

   تو اشتیاقِ لطیف ِ ترانه را کُشتی

تو لذت ِ نفس ِ عاشقانه را کشتی

تو نقطه چینِ تلاقی ِ بودنم با من

شدی و زمزمه ی شاعرانه را کشتی

چه طرحی از شب ِ چشمت کشیده بودم من

تو بهترین اثرِ جاودانه را کشتی

به هق هقی دل ِ بیچاره را نشان کردی

سکوت ِ مبهم ِ بغض ِ شبانه را کشتی

شدی بهانه ی پروازِ من به هستی ِ عشق

چه شد کبوتر ِ نازِ بهانه را کشتی

برای مرگ ِغزلهام، ‌سوگواری کن

بکش مرا و خودت را و بیقراری کن!